خرچنگ یکی از محبوب ترین انواع غذاهای دریایی در جهان است.
این صدف پایه غذایی بسیاری از غذاهای مختلف در سراسر جهان است و طعمی لطیف و کمی شور دارد.
علاوه بر این، خرچنگ طیف گسترده ای از مواد مغذی مفید را با کالری بسیار کم فراهم میکند.
این مقاله راهنمای خرچنگ، خواص تغذیه ای، فواید و معایب احتمالی آن را ارائه می دهد.
خرچنگ چیست؟
در زمینه تغذیه، خرچنگ به گوشت صدفی اطلاق می شود که متعلق به گروه سخت پوستان ده پا است.
این گروه از سخت‌پوستان شامل گونه‌های محبوب صدف‌دار مانند میگو و خرچنگ است.
خرچنگ یکی از رایج ترین غذاهای دریایی در رژیم غذایی انسان است. با توجه به این نکته، برآوردها ادعا می کنند که بازار جهانی خرچنگ تا سال 2026 به 3.7 میلیون تن خواهد رسید .
خرچنگ از گروه سخت پوستان است و در سراسر جهان بسیار محبوب است.
ارزش غذایی گوشت خرچنگ
USDA برای یک وعده 100 گرمی گوشت خرچنگ پخته شده اطلاعات تغذیه زیر را منتشر کرده است
همانطور که در ارزش های غذایی بالا نشان داده شده است، گوشت خرچنگ دارای پروتئین بالا، چربی کم و فاقد کربوهیدرات است.
ویتامین های گوشت خرچنگ
گوشت خرچنگ منبع استثنایی ویتامین B12 است. با 11.5 میکروگرم ویتامین B12 در هر 100 گرم، این مقدار برابر با 479 درصد از ارزش روزانه است. یعنی با مصرف تنها 100 گرم گوشت خرچنگ بیش از ۴ برابر نیاز روزانه بدن خود به ویتامین B12 را تامین می کنید
جدای از B12، خرچنگ حاوی طیف وسیعی از ویتامین ها در مقادیر کم تا متوسط است.
مواد معدنی گوشت خرچنگ
خرچنگ حاوی مقادیر زیادی مس، سلنیوم، روی و سدیم است.
همچنین مقدار کمی تا متوسط از مواد معدنی متعدد دیگر را فراهم می کند.
خرچنگ بسیار غنی از مواد مغذی است و مقادیر زیادی پروتئین و چندین ویتامین و مواد معدنی را با تنها 97 کالری در هر 100 گرم فراهم می کند.
خرچنگ مقداری EPA/DHA امگا 3 را فراهم می کند
خرچنگ حاوی 460 میلی گرم اسیدهای چرب امگا 3 با زنجیره بلند در هر وعده 100 گرمی است .
این امگا 3 با زنجیره بلند با نام های ایکوزاپنتانوئیک اسید (EPA) و دوکوزاهگزانوئیک اسید (DHA) شناخته می شود.
در حالی که 460 میلی‌گرم آن را به اندازه ماهی‌های روغنی سرشار از امگا 3 نمی‌کند ، اما در مقایسه با سایر غذاها مقدار خوبی است.
EPA و DHA اشکال فعال بیولوژیکی موجود امگا 3 هستند و تصور می شود که برای سلامت انسان مهم هستند. این اسیدهای چرب با مزایای مربوط به اثرات ضد التهابی بالقوه آنها مرتبط هستند.
خرچنگ منبع متوسطی از اسیدهای چرب امگا 3 با زنجیره بلند است.
خرچنگ منبع غنی سلنیوم است
در حالی که گوشت خرچنگ طیف گسترده ای از مواد معدنی مختلف را ارائه می دهد، محتوای سلنیوم آن به ویژه قابل توجه است.
سلنیوم یک ماده معدنی مورد نیاز سلنوآنزیم ها و سلنوپروتئین ها است که در سیستم آنتی اکسیدانی نقش دارند .
همچنین، در حالی که کمبود سلنیوم در بسیاری از کشورهای غربی نسبتاً غیر معمول است، این در سطح جهانی صادق نیست. تخمین زده می شود که بین 500 میلیون تا 1 میلیارد نفر کمبود سلنیوم دارند.
علاوه بر این، کمبود سلنیوم - یک دریافت ناکافی اما نه کاملاً فیزیولوژیکی - می تواند در مناطقی که خاک دارای محتوای سلنیوم پایینی است رایج باشد .
غذاهای غنی از سلنیوم، مانند خرچنگ، ممکن است به ویژه برای کسانی که دریافت سلنیوم کافی ندارند، مفید باشد. در هر وعده 3.5 اونس (100 گرم)، گوشت خرچنگ 40 میکروگرم سلنیوم، معادل 73 درصد از ارزش روزانه را فراهم می کند .
فقط 100 گرم خرچنگ پخته شده تقریباً سه چهارم ارزش روزانه سلنیوم را تامین می کند.
خرچنگ تمایل به داشتن سطوح پایین جیوه دارد
یکی از بزرگترین معایب غذاهای دریایی این است که برخی از انواع ماهی ها و صدف ها حاوی مقادیر بیش از حد متیل جیوه هستند .
اما خرچنگ حاوی یکی از کمترین غلظت جیوه در میان غذاهای دریایی رایج تجاری است:
سازمان FDA یک بررسی نظارتی بر روی جیوه در غذاهای دریایی در یک دوره 22 ساله انجام داد. در بین نمونه‌های متعدد، میانگین غلظت جیوه گوشت خرچنگ در این بررسی در میان کمترین میزان در غذاهای دریایی بود. میانگین غلظت جیوه 0.065 PPM بود که در مقایسه با ماهی های محبوب مانند ماهی کاد (0.111 PPM) و شاه ماهی (0.078 PPM) مطلوب است.
شورای (NDRC) خرچنگ را به عنوان غذاهای دریایی با «کمترین جیوه» طبقه بندی می کند .
با توجه به صندوق دفاع از محیط زیست (EDF)، گونه های خرچنگ معمولی همگی دارای جیوه کمی هستند .
گوشت خرچنگ حاوی مقادیر قابل توجهی جیوه نیست. به طور گسترده ای به عنوان یک غذای دریایی با جیوه کم شناخته می شود.
پوسته خرچنگ می تواند خوراکی باشد
یک واقعیت جالب در مورد خرچنگ این است که در برخی موارد، پوسته آن واقعا خوراکی است.
خرچنگ هایی که اخیراً اسکلت خارجی سخت خود را از دست داده اند این خرچنگ ها پوسته نرم نامیده می شوند زیرا پوسته جدید آنها نرم است و هنوز در حال رشد است.
در این مرحله، پوسته‌ها هنوز به اندازه‌ای نرم هستند که بتوان آن را خورد، و این خرچنگ‌ها به عنوان " خرچنگ پوسته نرم " فروخته می‌شوند .
جالب اینجاست که به دلیل خوراکی بودن پوسته‌شان، خرچنگ‌های نرم برخی از مواد مغذی را ارائه می‌کنند که در گوشت معمولی خرچنگ وجود ندارد. در این میان کربوهیدرات ها، مقدار کمی فیبر کیتین و فیتونوترینت ها یافت می شوند.
مضرات مصرف خرچنگ
همانطور که تا کنون دیده ایم، خرچنگ یک غذای مغذی است که طیف مفیدی از مواد مغذی را فراهم می کند.
با این حال، برخی از اشکالات احتمالی نیز وجود دارد که باید در نظر گرفته شود.
آلرژی به خرچنگ
اولین چیزی که باید از آن آگاه بود این است که، به عنوان گونه سخت پوستان صدفی، آلرژی به خرچنگ نسبتا شایع است.
این آلرژی بیشتر به دلیل پروتئینی به نام تروپومیوزین است که در سخت پوستان مانند خرچنگ و میگو وجود دارد.
افراد مبتلا به آلرژی سخت پوستان تشخیص داده شده یا مشکوک نباید از گوشت خرچنگ استفاده کنند.
محتوای کلسترول گوشت خرچنگ
خرچنگ کلسترول غذایی نسبتا بالایی دارد. در هر وعده 3.5 اونس (100 گرم)، گوشت خرچنگ حاوی 53 میلی گرم کلسترول است.
در ابتدا، شایان ذکر است که کلسترول رژیم غذایی و کلسترول خون (اغلب به عنوان LDL یا HDL شناخته می شود) چیزهای متفاوتی هستند. با این حال، به نظر می‌رسد که کلسترول غذایی سطح کلسترول LDL پلاسما را افزایش می‌دهد و در برخی افراد به طور قابل‌توجهی نسبت به سایرین افزایش می‌یابد.
تحقیقات بیشتر در مورد اثرات بالقوه سلامتی ناشی از افزایش مصرف کلسترول در رژیم غذایی، یافته های متفاوتی را به دست آورده است. به عنوان مثال، یک متاآنالیز و بررسی اخیر شواهد، کمبود شواهدی برای نتیجه‌گیری قطعی در مورد اینکه چگونه کلسترول رژیم غذایی بر خطر بیماری قلبی تأثیر می‌گذارد، پیدا کرده است.
از لحاظ تاریخی، دستورالعمل های غذایی بیش از 300 میلی گرم کلسترول رژیم غذایی در روز را توصیه نمی کند. با این حال، این محدودیت تنظیم شده از دستورالعمل های 2015-2020 به بعد حذف شد .
مانند هر ماده مغذی جدا شده در غذا، چه قند، چربی اشباع شده، نمک، کلسترول یا هر چیز دیگری: مهم است که کل غذا را در نظر بگیرید. به عبارت دیگر، یک غذای خاص ممکن است کمی حاوی نمک یا شکر باشد، اما ممکن است مقدار زیادی ویتامین و مواد معدنی ضروری را نیز ارائه دهد.
به عبارت دیگر، بسیاری از غذاهایی که ممکن است افراد به عنوان «بد» تلقی کنند، می توانند سود خالص داشته باشند. همیشه ارزش به خاطر سپردن این موضوع را دارد، و غذا را نباید بر اساس معیارهای ساده به عنوان "خوب" یا "بد" ارزیابی کرد.
مانند سایر صدف‌ها، خرچنگ دارای کلسترول متوسطی در رژیم غذایی است.
خرچنگ می تواند گران باشد
در حالی که مردم به طور گسترده ای از خرچنگ به دلیل طعم و ارزش غذایی آن لذت می برند، در مقایسه با ماهی معمولی، گوشت و سایر غذاهای پروتئینی بسیار گران است.
دلایل زیادی برای هزینه نسبی خرچنگ تازه وجود دارد. شاید یکی از مهمترین آنها این باشد که خرچنگ بسیار فاسد شدنی است و نیاز به نگهداری دقیق دارد. ماهیگیری خرچنگ نیز یک شغل دشوار (و اغلب خطرناک) است.
برای یک گزینه کمی مقرون به صرفه تر، خرچنگ کنسرو شده هنوز همان ارزش غذایی یک خرچنگ تازه را با قیمت کمتر ارائه می دهد.
یک گزینه حتی مقرون به صرفه تر، تقلید گوشت خرچنگ است ، اما این یک ماده مغذی با خرچنگ واقعی نیست.
در حالی که خرچنگ ارزش غذایی بالایی دارد، قیمت بالایی نیز دارد.
دغدغه های اخلاقی مصرف خرچنگ
گاهی اوقات، سرآشپزها خرچنگ را در حالی که هنوز زنده هستند می جوشانند.
در حالی که این صرفاً یک ملاحظات تغذیه ای نیست، بسیاری از افرادی که به حیوانات اهمیت می دهند در این مورد ابراز نگرانی کرده اند.
این قابل درک است زیرا بحث های زیادی در مورد رفتار اخلاقی با بی مهرگانی مانند خرچنگ و اینکه آیا آنها احساس درد می کنند وجود دارد.
حرف آخر
خرچنگ پروتئین و مقدار زیادی ویتامین و مواد معدنی را با کالری بسیار کمی ارائه می دهد. بیشتر مردم طعم لذیذ گوشت خرچنگ را نیز دوست دارند، بنابراین به طور قابل درک یکی از محبوب ترین صدف ها است.
همچنین برخی از معایب برای خرچنگ وجود دارد که عمدتاً به آلرژی‌های بالقوه، مقرون به صرفه بودن و نگرانی‌های اخلاقی مربوط می‌شود.
با این حال، این یک غذای خوشمزه است که ارزش غذایی خوبی برای کسانی که می توانند گهگاه از خرچنگ لذت ببرند، فراهم می کند.
- مدیر
- 1401/10/12
0 نظر